Tektoniek

Tektoniek bij villa Palladio

De villa bestaat uit een eenvoudige blok.  Met hiervoor een gevel, met een timpaan erbovenop, wat op moet vallen ten opzichte van de rest van de villa. De timpaan met de zuilenhal geeft het gebouw een tempel gevoel. De timpaan boven op de pilaren moet gezien worden als een bekroning van de gevel.

De woning staat op een massief voetstuk. Dit was kenmerkend  voor de villabouw van Palladio en moest er voor zorgen dat het woongedeelte (2e laag) droog moest blijven tijdens een overstroming van de Brenta. De hoogte van dit voetstuk was apart, want het was meer als 2 keer de hoogte die palladio normaal gebruikte.  

 Op de onderste bouwlaag bevonden zich de keukens met de kamers voor de bedienden.

De timpaan aan de voorzijde van de woning is omlijst met kraagstenen. Kraagstenen worden gebruikt om bovenliggende elementen van het bouwwerk te dragen(bv. balkon). Ook bevind zich aan de achterzijde een uitstekend gevelvlak.

In de Renaissance werden kraagstenen gebruikt als decoratie op de hoeken van topgevels.

Voorbeelden kraagstenen:

Om de ingang te verduidelijken zie je hier dat Palladio de afstand tussen de 2 middelste pilaren groter heeft genomen ten opzichte van de andere pilaren. Dit nodigt de mensen meer uit om het gebouw te betreden.  De andere pilaren staan een raambreedte van elkaar af zodat je vanuit het raam nog steeds een mooi zicht hebt op de omgeving.

Wanneer we kijken naar de plattegrond zie je dat je een centrale hal hebt. De vorm hiervan is een Griekse kruis. Om deze hal bevinden zich symmetrische rechthoekige ruimtes.

Symmetrie werd door de architecten van de Renaissance als een theoretisch eis van het ontwerp gezien. Dit heeft Palladio dus ook toegepast op zijn villa op verschillende plaatsen. Zoals trappen en ruimtes.

Het gehele gebouw is opgetrokken met bakstenen en daarna afgewerkt met pleisterwerk. Ook de kolommen zijn opgetrokken uit bakstenen en is daarna afgewerkt met pleisterwerk. De constructieve elementen, dus de bakstenen, zijn verstopt door pleisterwerk. 

Tektoniek volgens frampton gaat uit van de constructie. De constructie bepaald de vorm van het gebouw, geen vormen ter decoratie, waardoor alles een reden heeft. Maar niet bij voorbaad vorm follows function. Deze reden is niet altijd rationeel of functioneel, dit kan een opwelling van de architect zijn. Deze reden is afhankelijk van de gedachte gang van de architect en de staat waarin hij verkeerd(de).

In zijn bouwwerken zijn de elementen zo verwerkt dat deze de constructie verbergen.
Er zijn schijn constructies ontworpen die doen lijken of het een constructief element is, terwijl deze echter alleen zitten ter decoratie. Het gaat niet uit van schoonheid van buitenaf van wat je ziet, maar vanuit de schoonheid door het toevoegen van elementen. Kunst verbergt de constructie en wekt een verwarrend beeld op. De tektoniek die het bevat moet het hebben van zijn indeling en verhoudingssysteem. Het laat zien wat er vroeger als belangrijk werd beschouwd. Het statige en aanzien (villa op een sokkel te plaatsen) in de verschillende rangen en het imponeren van de mensen.

Vroeger was er nog niet alles mogelijk wat er vandaag allemaal kan. Niet elk materiaal kon tot zijn uiterste capaciteit worden toegepast, omdat hier de middelen niet voor waren. Tevens was er een andere opvatting van tektoniek. Men zag het uiterlijk als een status/symbool, niet als een huid van het interieur. Interieur en exterieur hadden niet de samenhang die we in deze tijd meer willen toepassen. Functie betekende toen iets heel anders, er werden niet de nu voormalige bouwbesluit eisen gebruikt voor het opstellen van de ruimten.