Villa Foscari wordt vaak vergeleken met de Tempel van Clitumnus. Je ziet bij beiden gebouwen dat er een duidelijke kolommen structuur is. Ook zie je dat er zowel bij Villa Foscari als bij de Tempel van Clitumnus een grote timpaan boven bij het ingangsportaal staat. De benadering van de villa en de tempel zijn ook beiden zijdelings. Bij de gebouwen zie je ook duidelijk een symmetrie. Ook zie je dat bij de Tempel van Clitumnus er een frontale ingang is, dat is bij Villa Foscari ook, bij Villa Foscari was dit de ingang voor het personeel, bij de Tempel van Clitumnus is deze ruimte een crypte (een ondergrondse ruimte onder een kerk, bedoeld om relikwieën in te bewaren).
De Tempel van Clitumnus
In de gemeente Campello sul Clitunno, langs de oevers van de gelijknamige rivier, is er een bijzonder mooie hoek, in een gebied rijk aan culturele en artistieke referenties. Het water van de rivier werden gevierd door de eeuwen heen door de grote dichters en schrijvers als Vergilius (in de Georgiërs), Plinius de Jonge, Carducci en Byron, die beschreef de zuiverheid en de schoonheid van de omliggende natuur. Aan de randen van het meer waren er sacellums, villa's en luxe spa, waar religieuze feesten werden elk jaar georganiseerd met wedstrijden, theatervoorstellingen en gevechten tussen gladiatoren. Door het volgen van de waterloop, niet ver van de bronnen, is er de kleine tempel van Clitumnus, daterend uit een periode tussen de 4de en de 7de eeuw na Christus.
Volgens historici was het aanvankelijk opgericht als een heidense plaats, hoewel later voltooid als een christelijke kerk. Het gebouw werd opgetrokken op een van de verschillende bronnen van de rivier, met behulp van voornamelijk berging materialen. De structuur is opgebouwd uit overlappende omgevingen: de eerste, dat toebehoorde aan de oude heidense gebouw, is gelegen op de begane grond en fungeert als een crypte terwijl in het verleden werd het gebruikt als de tanks van een zwembad met uitzicht op de tempel, de tweede gebied, integendeel, behoort tot de vroege middeleeuwen periode, en was toegankelijk in oude tijden slechts uit twee trappen op in een klein portiek einde. De gevel is opgebouwd uit regelmatige rijen van kalkhoudende ashlars en wordt voorafgegaan door een portiek met vier kolommen, waarvan er twee leunde tegen de gegroefde zuilen en twee zijn het centrum van degenen met een palm-leave decoratie, die eindigt met een elegante Corinthische kapitelen ondersteunen van de trabeation . Sommige inscripties waren gelegen aan de voet van de gevel, zijn fragmenten van die links voor ons, terwijl de binnenkant van het daar is een prachtig timpaan gegraveerd met bas-reliëfs met een slakkenhuis van wijnbladeren. Een kleine aedicula opent in de muur van de apsis met schilderijen met Christus Pantocrator tussen de apostelen Peter en Paulus met een aantal engelen beschouwd als de oudste picturale voorbeelden in Umbrië.
De tempel had verschillende eigenaren, waaronder broeder Paulus, die na een aardbeving verwijderd een kroonlijst en gesloopt twee zijdelingse portieken die leidde tot de pronaos via de trap, en verkocht ze. In 1765 kardinaal Carlo Rezzonico een decreet uit voor het behoud van deze plek en tussen 1858 en 1894 was het precies hersteld. In de oudheid, de kleine tempel was het doel van studies voor de architect Francesco van Giorgio Martini en Palladio, die het gebruikt als een voorbeeld voor zijn studies over klassieke architecturen.
Tijdens de Middeleeuwen, de gemeente Spoleto bouwde een tarwe-en oliemolen de buurt van de tempel, het werken met de drijvende kracht van het water uit de rivier. Vandaag, na de restauratie, is het uitgegroeid tot een Residentie, waarbinnen het mogelijk is om te zien de oude molens van de 15e eeuw die in orde nog steeds vandaag de dag. De structuur bovenstaande kan worden beschouwd als een middel ook voor een mogelijke samenwerking tussen de publieke en de private sector.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten